11 Şubat 2017 Cumartesi

Talihsiz Bir Sütten Kesilme - Meme Bırakma Hikayesi...

Evet maalesef bizim sütten kesilme hikayemiz biraz talihsiz oldu. Aslında isteseniz öyle şıp diye bıraktıramazdınız o bayıldıkları, vazgeçilmezlerini. Ancak bizimki şıp diye 1 günde oldu. Memede uyuyan oğlumun uykuları da bir çırpıda düzene girdi. Tabi bebekler için düzene girdi demek ne kadar doğru olursa... Şimdilik düzene girdi diyelim. (Demez olaydım, bu yazıdan çok kısa süre sonra oğlum resmen bana ne kadar uykusuzluğa dayanabileceğimi test ettirdi)
İkimizi de etkileyen o gün, normal bir güne uyandığımızı düşünürken meğerse bizi neler bekliyormuş, feci stresli, berbat bir güne uyanmışız. Yine de Allah beterlerinden korusun tabi. Neler olduğuna gelirsem, bizim ufaklığın oynarken ayağı takıldı, ağzını sehpanın kenarına çarptı (şu deri kaplı olan sehpalardan). Her şey gözümün önünde saniyesinde oldu, düşüşü de aslında oldukça yavaştı, her zaman ki düşmelerinden belki daha da yavaş ve yumuşak.  Ama olacağı varmış işte.  Bir anda yüzü değişti,  canının yandığını anladım, tam kucağıma alacakken ağzından kan boşaldı. İşte ben o zaman bir panik, bir panik... Hep sakin olmak gerekir denir ama ne mümkün... Ne yapacağımı şaşırdım,  bu halde araba kullanmam mümkün değil, hem Yiğit ağlıyor, durmaz, hem ben feci durumdayım.  En yakını aile hekimliği, oraya koştursam çocuğu giydirmek ne mümkün, dışarıda da feci bir soğuk var. Bir de çocuğu üşütmeyeyim. İnsanın aklından bin bir türlü şey geçiyor.  En mantıklısı eşimi aramak diye düşünüp, panik halde onu aradım,  onu da paniklettim. Neyse iyi ki yakındaymış da hemen geldi. O sırada bizim ki biraz sakinleşmişti. Ama su veriyoruz biberonla ağzına alıp, ağlayarak bırakıyor. Meme istiyor, ama canı yanıyor, ememiyor, iyice sinirleniyor. Bir de ağzında kan tadı da vardır. Ağzını mümkün değil açmıyor, ne olduğuna da bakamıyoruz.
Ne yapalım ne edelim derken baktık olacak gibi değil hastaneye gittik. Birşey yiyip, içmiyor, ağlamaktan da o kadar yorgun düştü ki kucakta uyumak istiyor devamlı. Hastanede de harap oldu ağlamaktan. Ağzını ağlata ağlata açtırdık. Eve gelene kadar hepimiz mahvolduk. Yiğit iç çeke çeke kucağımda sızdı kuzum. Doktor üst dişlerinin arasında yarık var ama kendi kendine kapanır dedi, mikrop kapmaması için antibiyotik,  bir de ağrısını dindirsin diye ağrı kesici verdi.

İlk zamanlar mem , mem diyor yanıma geliyor, ağzını dayıyor, ememiyor ve ağlıyordu. İşin garibi o günden sonra hiç bir şekilde biberon da kabul etmedi. Biberondan da içemediği için sinirlenip fırlattı. İlk gün acısı var o yüzden ememiyor desem de diğer günler de almadı memeyi. Alışkanlıkla istiyor, ama emmiyordu, hatta bazen ısırıp bırakıyordu, bazen gülüp bana sarılıyordu. Meme bağımlısı dediğim oğlum çok şaşırttı beni.
Bense sevinsem mi üzülsem mi bilemiyorum.  Memeyi bu kadar çabuk bırakacağı aklımın ucundan geçmezdi, bir de aklımda hep 2 yıl emzirmek vardı. Napalım artık kısmeti bu kadarmış.

Uyku konusuna gelirsek devamlı memede uyurdu, çoğu geceler bezerdim, sık sık uyanıp emerdi. Meme işi bitince ilk iki gece çok zorlu geçti, ağrısı da olduğunu düşünüp, kucakta uyuttuk. Tabi bir süre sonra ne kolunuzu, ne sırtınızı hissedemiyorsunuz. O 2 geceden sonra gece uyanmaları azaldı, tamamen bitmedi, bazen yine gece uyanınca  kucakta gezdirmek gerekiyor,  bazen pışpışla ve şarkısını söyleyerek yırtıyorum. Tam anlamıyla düzene girdi diyemem, zaten ne zaman öyle desem herşey tepetaklak olabiliyor.  Bebeklerin günleri günlerini tutmuyor.  Yine de memeyle uyumasına göre daha bir rahatım sanki. Umudum var, bir gün her şey güzel olacak  :) (Bu paragrafta yazdıklarım 1 hafta içinde nasıl da geçersiz oldu, yazısı yakında.)

Oğlum sanki daha önce hiç meme emmemiş gibi, benim içim biraz buruldu ama alıştık ikimizde. İyi mi oldu kötü mü hala bilemiyorum ama memeden kesmek zor olabiliyormuş, belki de biz şanslıyızdır. Kötü bir durum vesile olsa da oğlum gayet mutlu, bir anda gözümüze oldukça büyümüş göründü. Biberon işi de bitti bu arada :)

Emziren her anne gibi bende ara ara düşünürdüm memeyi nasıl bıraktıracağım diye. Ama işte eşimin sık sık söylediği gibi 'Akıl planlar, kader güler.' :)

Umarım sizler de memeyi kolay bıraktırıp, çabuk atlatırsınız bu stresli günleri.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder