Ben bu blogun var oluş sebebi olan yaramazın annesi. Eski bankacı, yeni anneyim. Aynı zamanda hamilelikten itibaren sarmış olduğum "çocuk gelişimi"ni de, bu kadar biliyorum madem bir de diplomayla taçlandırmak şart deyip, yaş 35 olmuşken tekrar öğrenciliğe soyunup, diplomasını eline almış bir şahısım, pişman mıyım kesinlikle değil, öğrenmenin sonu yok, hele ki çocukları öğrenmenin.
2016 doğumlu Y. adında dünyalar tatlısı bir oğlum var ( Bir edit buraya şart: aynı zamanda tatlılığın yanına inatçılık da eklendi ama yaşamayan anlamaz deyip geçeceğim şimdilik ;) tabi bu arada yaş oldu 3, inatçılık bu yaşın olmazsa olmazlarından).
“Ben olmazsam olmazdı” diyerek bugünden itibaren bende blog dünyasına adımımı atıyorum.
Belirli nedenlerle iş hayatına verdiğim kısa bir es
sırasında çıkagelen oğlumuz şu anda tek uğraşım, bundan daha da güzel bir uğraş
olamazdı herhalde.
Bu arada kitapsız bir dünya düşünemem, kitap okumak en büyük tutkularımdan.
Bir de göğsümü gere gere söyleyebilirim ki hayvan severim, çoğu zaman insanlardan daha güzel dost olduklarını iyi bilirim.
Bu arada kitapsız bir dünya düşünemem, kitap okumak en büyük tutkularımdan.
Bir de göğsümü gere gere söyleyebilirim ki hayvan severim, çoğu zaman insanlardan daha güzel dost olduklarını iyi bilirim.
Blogumda, oğlumuzun geleceğini öğrendiğimizden itibaren
yaşadıklarımızdan başlayarak, hamilelik süreci, doğum, yenidoğan bebek,
annenin lohusalık süreci ve bebeğimizi büyütürken deneyimlediklerimden, yaptığım
yanlışlardan, önem verdiğim her şeyden bahsetmeye çalışacağım. Bu sayede hem
oğlum için hamilelik sürecinde yazmaya başladığım günlüğümü bir nevi buraya
taşımış olacağım, hem de bu süreci şu anda yaşayan, yaşayacak olan anne baba
adaylarına rahatlamaları ve anın tadına varmaları için belki bir nebze yardımım dokunacak. Kaldı ki ben
hamilelik döneminde ve şimdi de aynı şekilde kitaplardan yararlandığım kadar, internetteki
kaynaklardan özellikle de bloglardan çok
yararlanmıştım. Bu konuda benzer şeyleri yaşayanların deneyimlerini dinlemenin,
okumanın insanı oldukça rahatlattığını düşünüyorum. Bu konuda az da olsa bir
faydam dokunabilirse ne mutlu bana.
Bu arada bir taraftan ellerim klavyede iken, bir taraftan da uyurken kıpırdanan
oğlumun poposunu pışpışlamaktayım :) Yani demem o ki annelik, babalık zor zanaat, zor olduğu kadar da insanı yeniden
doğmuş gibi hissettiren, insanı
olgunlaştıran, hiçbir zaman sonu gelmeyen mükemmel bir yolculuk. Bu güzel ve
bir o kadar da yorucu olan yolculukta hiç birimiz yalnız değiliz, hepimiz
benzer süreçlerden geçiyoruz. Birbirimize ne kadar destek olabilirsek, bu zamanlar
geçtiğinde arkamıza baktığımızda o kadar güzel hatırlayabiliriz bu anları.
Yorumlarınızı
bekliyorum. Bende sizlerin deneyimlerinizden yararlanmayı çok isterim.
Edit: Mart 2019 tarihinde güncellenmiştir.
Edit: Mart 2019 tarihinde güncellenmiştir.
Başarılar dilerim.
ReplyDeleteÇok teşekkür ederim :)
Delete