Bu sevdayı nasıl keşfettiğimizle başlayalım önce, Y. nin ilgisini çekebileceğini düşünerek aldığım farklı konulardaki kitapların arasında Türkiye İş Bankası Yayınları'ndan yayınlanan Kahraman İtfaiyeciler kitabı da vardı. Satın almış olduğum o 5-6 kitap arasında en ilgisini çeken kitap bu olduğu gibi, hiç bir kitapta yapmadığı bir şeyi yaptı, arka arkaya 8-10 kez okuttu kitabı, hem de her seferinde aşırı bir heyecanla dinledi.
Bu kitabı bu kadar ilgi çekici yapan şey neydi acaba? Okudukça ben de anladım, Y. yangın nedir, itfaiyeci kimdir, ne iş yapar, daha önce bilmiyordu. Bu kitap sayesinde öğrendi bunları. Kahraman İtfaiyeciler kitabı Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları'nın Çiftlik Öyküleri serisinden bir kitap. Yazılar çok fazla değil, ancak hikayesi heyecanlı. Çiftlikte sıradan bir günken, duman görüp, yangın çıktığını anlıyorlar, heyecanla koşuyorlar, annelerine haber veriyorlar sonra itfaiyecilere haber veriliyor ve itfaiyeciler geliyor. Devamı da bilindik bir son değil, şaşırtıyor. Yani kitap hem heyecanlı, hareketli, hem de Y.'ye bilmediği çok şeyi öğretti. 'Ambap' gibi bir sözcük kazandırdı kelime dağarcığına. 'Ambap' ambar demek aslında, ama yangın ya da duman gördüğünde 'ambap' diyor bizimki 😊
Ertesi günlerde Kahraman İtfaiyeciler kitabı için arka arkaya okutma ve heyecanla dinleme faslı devam etti. Hatta dedeye ve anneanneye de heyecanla kitabı gösterip anlatmaya çalışmışlığı da var. Hal böyleyken anne boş durur mu? Hemen yeni itfaiyeci kitapları araştırdım.
Yine imdadımıza Türkiye İş Bankası Yayınları yetişti, Arkadaşım İtfaiyeci kitabı ile. Aslında bu kitap biraz daha büyük çocuklara hitap etse de Y.nin hoşuna gitti. Daha detaylı bir anlatımı var. İtfaiyecilerin neler yaptıklarını, hangi aletleri kullandıkları, yangına nasıl müdahale ettikleri çok daha uzun şekilde anlatılmakta. Tabi ben Y.'ye her bir cümlesini okumuyorum. Onun anlayacağı kısımları kısaltarak okuyorum. Resimleri oldukça güzel. Şu anda Y.nin en sevdiği itfaiyeci kitabı bu. Do do do diyerek bu kitabı gösteriyor, ambap diyerek dumanı, yangını işaret ediyor, elini ağzına götürerek itfaiyecilerin yangın söndürürken maske taktıklarını anlatıyor. Onu bir şeyleri böyle heyecanla dinlerken, dinlediklerini oyun haline getirip canlandırmaya çalışırken izlemek çok keyif verici.
Bu kitapla, itfaiyecilerin sadece yangın söndürmediklerini, bazen trafik kazalarına da gittiklerini öğrendi. Sonra bu durumu oyun haline getirip, baya eğlendik, hala da zevkle oynadığımız oyunlardan. Y.'nin ayısı, tavşanı, köpeği arabada kaza geçirmiş oluyor, Y.'de itfaiyeci şapkasını takarak yardıma koşuyor, baltası ile kapıyı kırarak açıyor ve onları kurtarıyor.
Bazen içim cız etse de, kendisi arabanın içinde kalıp, kaza yapan taraf olmak istiyor, ben de onu kurtarıyorum. Onu, kafasını direksiyona koymuş, kıpırtısız görmek gerçekten çok tuhaf ve can sıkıcı ama napalım oyun işte. Bu sayede ben de oğlumun rol yeteneğini keşfedip oldukça şaşırıyorum. İleride buna da eğileceğiz 😉
En son edindiğimiz kitap ise İndigo Yayınları'ndan yayınlanan Minik İtfaiyeci. Bu kitap da aslında daha küçük çocuklara hitap ediyor. Sayfalar karton, yazılar az. Kitap Dokun-hisset kitabı olarak geçse de sadece kapağında itfaiyecinin şapkası o özellikte. Resimleri, anlatımı gayet güzel aslında. Ama Y. için diğer kitaplardan sonra yetersiz geldi. Bu kitabı edinme sırası hatalı oldu belki de bizim için. Yine de okuyunca keyifle dinliyor. Ama çok kısa sürüyor işte.
Y. çok merak ettiği itfaiyeciliği öğrendi, öğreniyor, bir süre sonra biliyorum ki farklı konulara heyecan duyacak, biz onlara yöneleceğiz. Bense onunla bu yolculuğumuzda ondan neler öğreniyorum neler...
Peki sizin çocuklarınızın tutkuları neler, nelere ilgi duyuyorlar? Yaşları kaç? Hadi biraz sohbet etsek...
No comments:
Post a Comment