Ben İstediğimi Yaparım!!!

 Bu da ne şimdi derseniz, takdim edeyim; bu aralar evimizde en çok kullanılan cümledir kendileri. 

Kim tarafından mı? 

Evimizdeki küçük ergen tarafından tabi ki.

-Y., şurayı da şu renge boyayalım istersen

-Ben istediğim gibi boyarım!

Oyun oynarken ufak bir yönlendirmede ya da fikir vermede;

-Off, ben istediğimi yaparım!

Çok sinirlenince ayağı yere sert sert vurmalar mı dersiniz, ben odama gidiyorum deyip kapı çarpmalar mı, gecenin bir yarısı uyanıp ağlamalar mı, yok o da yetmezse uykum yok deyip salona gitmeler mi, yoksa bitmek bilmeyen ağlama krizleri mi ( ki gerçekten bitmiyor, bitmiyor) tüm ergence davranışlar bizim evde. 

2 yaş sendromunda haşatı çıkan anne, daha ergenliğe çok var, o zamana kadar yırttım diye düşünürken bu da ne yahu. (2 yaş sendromunda yaşadıklarımız içini buyurun) ( Çaktırmayın, meğerse 2017 yılında yazdığım yazının sonunda bu sendromun varlığından bahsetmişim ama insanoğlu unutuyor işte. )

Gerçek anlamıyla incir çekirdeğini doldurmayacak şeylerden ağlayan, resmen ağlamak için yer arayan, her şeyi ben bilirim edasındaki küçük ergenle ne yapmalı, niye böyle diye düşünürken, bizimki 2 yaşındayken çektiklerim aklıma geldi ve sonra dank etti. Yoksa...

Evet bu yaşın da sendromu varmış ve biz yine her şeyde olduğu gibi dibine kadar yaşıyormuşuz. Ne şanslılar diyebileceğim bazı gruplar da bu hissedilmeden hafifçe de geçirebiliyormuş. 

O kadar çocuk gelişim kitabı okudum, okuyorum, yetmedi üniversitede çocuk gelişimi okudum, bir tanesi de bu sendromdan bahsetmiyor iyi mi. Hayat okulu gibisi yok, ne yaparsan yap 😉

Nedir bu 5 yaş sendromu?  derseniz eğer; meğerse bizim küçük erkek ergenlerin testesteron seviyesinde artış oluyormuş bu 5 yaş sendromu döneminde, öfke patlamaları da bu nedenleymiş. (Kız ve erkeklerde farklı oluyormuş)

Vücudunda kontrol edemediği hormonsal değişiklikler varmış beyfendinin. Yani neymiş, suçlu benim minik oğluşum değil, hormonlarmış 😈  Böyle söyleyince durum daha katlanılabilir hale geliyor 😃

Off gerçekten nedir bu sendromlardan çektiklerimiz, güzel güzel yaşayıp giderken. Ohh artık her şey daha da kolaylaşıyor derken ne gerek vardı ki dimi?

Bu noktada 5 yaş sendromuna giren çocuklara nasıl davranılmalı?  sorusu önem kazanıyor. Öncelikle durumun farkında olmak, eğer bir suçlu aranıyorsa bunun çocuğunuzun şımarıklığının olmadığı, her şeyin suçlusunun hormonlar olduğu akıldan çıkarılmamalı. Bu sayede daha sabırlı olmak mümkün olabiliyor.

Vücutlarında pek çok değişim ve gelişim olmakta, onlar bu durumda başa çıkmakta zorlanıyorlar. Ancak onlar da, sizler de, bizde alışacağız, yani herhalde 😊 

5 yaş sendromu son olur inşallah demek istiyorum,  ileriki yaşlara bakmıyorum bile sendromu var mı diye. Umut dünyası 😏