3.5 aylık oldun bile anneciğim. Zaman bu kadar hızlı geçip gitmek zorunda mı? 24 saat yanında olmama rağmen doyamıyorum, uykunda bile özlüyorum seni. Sakın anne ne kadar da abartıyorsun diye düşünme 😍 İnan bana her kelimesi doğru. Ama zaman çok çok güzel ve dolu dolu geçiyor. Çok mutluyuz seninle çok şükür. Seninle beraber biz de çok değişiyoruz, gelişiyoruz. Seninle beraber biz de çok şey öğreniyoruz.
Yeni gelişmelerden bahsedeyim;
27 Nisan gibi "mamm, memm" demeye başladın. Önce kimse inanmadı bilinçli söylediğine. Ne anlama geliyor dersen, ya acıkınca ya da uykun gelince memm yada mamm diyorsun. Hem de öyle de güzel söylüyorsun ki, yiyoruz seni. Bir kaç gündür bir de "bumm" diyorsun. Yine acıkınca 😊
Artık seninle beraber çok rahat dışarı çıkıyoruz. Havalar da çok güzel. Genelde parka gidiyoruz, daha parka varamadan, park yolunda uyumaya başlıyorsun. Ben de parkta bir kaç tur atıp, iyice dalmanı bekliyorum. Sonra oturup kitap okuyorum. :) 3, 3.5 saat uyumuşluğun var parkta.
Başka bir marifetinden daha bahsetmek istiyorum; geçenler de deden ve anneannen burdayken, anneannenin katkılarıyla dönmeye başladın. Hem de o kadar hoşuna gitti ki, defalarca yaptın, tekrar tekrar döndükçe nasıl da kahkahalar attın. Sırtüstü yatarken, yüzüstü dönüyorsun. Kolunu henüz kurtaramıyorsun ama yine de çok başarılı. Hepsini videoya aldık.Kısmet olursa büyüyünce izlersin.
Aaa bir de çok erken yabancılık çekmeye başladın, 2, 2.5 aylıkken. Doktoruna bile dudak büzdün, kadın şaşırdı, "Çok erken yabancılık çekmeye başlamış" dedi. Hatta geçen gün babaanneni görünce öyle bir dudak büzüp ağladın ki, zor sakinleştirdik. Ben anladım ona yaptığını ama o kabullenmedi :) Sen sakinleşince yine yanına geldi, kucağına aldı. En sonunda öyle bir ağladın ki, babanla beraber panik oldular. "Bu çocuk böyle yapmazdı, kesin bir yeri ağrıyor." dediler. Ben "Yok bir şeyi" desem de kar etmedi. Baban panikle "Hemen üzerini giy doktora gidelim" bile dedi. Sonunda kucağıma aldım seni, onlardan uzağa gittim, yanıma gelmemelerini söyledim. Biraz konuştum seninle, sakinleşmen için. Sonra kucağımda uyudun :) Baban ısrarla inanmıyor; "Ağrıdan sızdı" diyor bir de. Bense rahat bir tavırla " Yok birşeyi, uykusu vardı zaten bir de yabancılık çekti" diyorum. Ancak sen uykuya devam edince ikna oldu. Babaannense devamlı aradı ki, bir şeyin var mı hasta mısın diye 😊
Anneler anlıyor işte 😤
Şimdilik aklıma gelen havadisler bunlar. Büyüdükçe bize neler yaşatacaksın bakalım 😲
.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder